kontenery 13.12.2009

autora projektu.
Grzegorz Filip Stanżewski




„KONTENERY”
13.12.2009
Galeria Plenerowa Juliana w Zasutowie



Uczennice III klasy Gimnazjum z Zespołu Szkół im. Jana Pawła II w Zasutowie
zaprezentowały w Galerii Plenerowej Juliana krótki spektakl parateatralny
o tematyce proekologicznej.
Głównym przesłaniem ideowym spektaklu było uwrażliwienie ludzi na walor
estetyczny Natury.
Bohaterami akcji były personifikacje pokonsumpcyjnych rekwizytów naszej cywilizacji;
(papier, szkło, folia, opakowania aluminiowe). Uczestniczki spektaklu przywdziały na siebie
kostiumy uformowane z tychże materiałów.
Głównym narratorem akcji była „Pani Natura” przyobleczona w kostium kojarzony z naturą;
zielona pelerynka z akcentem ukrytego bogactwa natury w postaci uschniętych łodyg pełnych
nasion oraz owocami na kapeluszu.
Formy kontenerów stanowił rekwizyt użytkowy będący ażurową składaną podstawą stołu.
Odniesiona sugestia do stołu uzmysławia niekończący się konsumpcjonizm oraz jego
konsekwencja w postaci wszelkiego typu porzuconych opakowań.
Natura jako narrator pokonsumpcyjnej konsekwencji przygotowuje otwierając złożone
formy do niwelacji wszelkich nieprawidłowości.
Gdy tylko w przestrzeni pojawiają się personifikacje pokonsumpcyjne wprowadzając
taneczny zamęt i dysharmonię kierowane są przez Naturę do określonych form.
Formy owe ( kontenery ) zrealizowane są jednak przez człowieka wrażliwego na piękno Natury i posłusznego Jej nakazom.
Współpraca Natury i Człowieka w zachowaniu naturalnej estetyki i harmonijnej , niezakłóconej relacji zasugerowana została w spektaklu przez pozostawienie w formach
( kontenerach ) kostiumów pokonsumpcyjnych przez podmioty kostiumowe oraz
wspólnie z Naturą ich niwelowanie poprzez zamykanie form ażurowych.
Podmioty personalne będące uprzednio personifikacjami przystąpiły do podmiotowej formy będącej personifikacją Natury otrzymując od Niej symboliczne szaty. Szaty te z pełną celebracją pozostawione zostały bezpośrednio w naturze.
Wyzbyte kostiumów uczestniczki spektaklu wmieszały się w tłum widzów.
Gest ten sugeruje o tym, iż wszyscy jesteśmy uczestnikami pokonsumpcyjnej konsekwencji
i zobowiązani jesteśmy do mobilizacji każdego z nas w zachowaniu ładu estetycznego
oraz harmonijnej relacji z Naturą.

Uczestnicy spektaklu:
Magdalena Adamczyk - personifikacja kostiumowa natury
Marta Kruszyńska - personifikacja kostiumowa szkła
Patrycja Kruszyńska - personifikacja kostiumowa papieru
Żaneta Michalak - personifikacja kostiumowa folii
Kinga Walkowska - personifikacja kostiumowa aluminium

Kurator wystawy prof. zw. Danuta Mączak

"BŁĘKITNI CHŁOPCY" Barbara Pilch 29.11.2009

„BŁĘKITNI CHŁOPCY”


Barbara Kinga Pilch






„Błękitni chłopcy” przybyli do mnie z daleka,
jak zawsze. Z odległych rejonów jaźni nieświadomej.
Co mówią? No właśnie…






O sile witalnej, co na ramiona spływa,
gdy się je wzniesie ku słońc księżyce


O mocy marzeń,
gdy się na głowie stoi
a wszystko możliwym się staje





Coś jeszcze mówią…(co ? )
Czy ta skromna forma , tanim blichtrem okryta niesie to, co dostaję?
Czy się tym należycie z Tobą dzielę ?




„BŁĘKITNI CHŁOPCY”

„Błękitni chłopcy” to prezentacja artystyczna Barbary Pilch w Galerii Plenerowej
Juliana w Zasutowie.
W rzeźbiarskich formach dwóch chłopców o różnych pozach wykreowany został
potencjał energii wszechświata przenikający wszystkie formy w świecie natury
i pośrednio za sprawą człowieka w świecie kultury.
Dwie rzeźby; jedna z rękoma uniesionymi ku górze zamyka dłońmi krąg nad głową,
jakby stwarzając aureolę, bądź ochronę samej siebie. Druga rzeźba wsparta na głowie
przyjmuje pozycję jogi – koncentrację.
Rzeźby te to próba odgadnięcia z jakich rejonów jaźni i przestworzy przybywa energia
sprawcza wszelkich form podyktowanych przymusem koniecznej potrzeby.
Są one jakby wykładnią wewnętrznej dynamicznej energii wcielającej się w konkretne
różnorakie formy znajdujące swoje miejsce w obiektywnej rzeczywistości.
W odniesieniu do człowieka – skupienie, potrzeba koncentracji, wysiłek intelektualny,
i fizyczny warunkują by ten potencjał energii przeobrazić w konkrety.
Wszechogarniająca energia stanowi o nieustannym pulsującym rytmie życia
i zachodzących w nim zmian.
Umieszczenie błękitnych rzeźb w przestrzeni plenerowej galerii umożliwia zaobserwowanie
owej energii w wielu formach i dzianiu się wielu zjawisk i zdarzeń; rzeźby chłopców, widok uśpionego grudniowego pejzażu, pęd przejeżdżającego pociągu, zjawisko zachodzącego dnia i nadchodzącej nocy, przelatujący ptak, siedzący pies itd.
Każde z tych zaobserwowanych zjawisk posiadając własny zasób energii koresponduje
nie tylko z rzeźbami, ale przenika się nawzajem. Noc zmaga się z dniem, pęd pociągu
rozdziera ciszę pejzażu, otoczenie nie zwraca uwagi na śledzącego go psa.
Zatrzymane jakby w kadrze pozy i gesty błękitnych chłopców stanowią o kolejnych
następstwach rzeczy i zdarzeń.
Rzeźby „błękitnych chłopców” okryte brokatem sugerują refleksyjne zapytanie autorki wobec siebie i innych, czy zachodzi właściwa relacja pomiędzy formami obdarzonymi bardziej lub mniej zasobem energii wszechbytu?

„ Czy ta skromna forma tanim blichtrem okryta
niesie to co dostaję?
Czy się z tym należycie z Tobą dzielę?”. ( Basia Pilch )


Danuta Mączak

Świat Dziecięcej Wyobraźni 11.10.2009

autora projektu.
Grzegorz Filip Stanżewski

ŚWIAT DZIECIĘCEJ WYOBRAŹNI 11.10.2009 Galeria Plenerowa Juliana w Zasutowie Szkoła Podstawowa w Zasutowie Opiekunowie klasy I II i III ; Mgr Halina Szczecińska – Popiela Mgr Urszula Januchowska Mgr Maria Trzcińska przeprowadzili z dziećmi zajęcia z plastyki na temat dziecięcej wyobraźni z udziałem małego krzesła. Na obiektach krzesełek dzieci zademonstrowały swój dziecięcy świat na sobie właściwy sposób - bardzo kolorowy i o różnorodnej treści. Wybór krzesła traktowany jest tu jako wehikuł edukacyjny, który przenosi uczącego się od wczesnego dzieciństwa po późniejsze etapy nauczania. Dzieci przeniosły na krzesełka generalnie swoje obserwacje z otaczającego ich świata kulturowego .Elementy ze świata natury użyte zostały fragmentarycznie ( kasztany, trzcina, szyszki świerkowe sosnowe). Powstały kolorowe obiekty o tematyce indiańskiej, kwiatowej, cukierniczej, morskiej (muszelki ) itp. Niektóre krzesełka przybrały kształt tronu, kształt kobiety w kwiecistym stroju. Inne krzesełko wyrażało marzenia chłopca o posiadaniu siostry, stąd powstał obiekt z mnóstwem kokardek dziewczęcych. Inne jeszcze krzesełko zawierało w sobie planszę zegara, jako symbolu upływającego czasu. Kilkoro najmłodszych dzieci wykonało kolorowe wydzieranki o temacie słońca , pejzażu. Kolorowe obiekty eksponowane w przestrzeni natury mimo jesiennej pochmurnej aury pogodowej świadczyły o beztroskim i wesołym świecie dziecięcym. Ponadto realizacja dziecięca w przestrzeni plenerowej sprawiała wrażenie wesołej biesiady a towarzyszące jej bańki mydlane przyniosły dzieciom niezłą zabawę. Puentą tej ekspozycji niech będzie to, iż dzieci noszą w sobie radość życia i potrzebę zabawy bez względu na niekorzystne warunki zewnętrzne, czy to ze strony natury czy ze strony świata ludzi dorosłych.

"Zwielokrotnione" autor Grzegorz Olech 06.09.2009

Zwielokrotnione
Grzegorz Olech

06.09.2009

Realizacja rzeźbiarska zainspirowana pięknem form rafy koralowej wyeksponowana
została w Galerii Plenerowej Juliana w Zasutowie.
Są to płaskie owalno-wypukłe formy ceramiczne barwnie szkliwione o promienistym
reliefie na swych powierzchniach.
Formy o luźnym układzie kompozycyjnym doskonale wpisały się w pejzaż natury,
a struktura rosnących traw. stała się dopełnieniem kompozycji.
Formy o charakterze jednostkowym większe i mniejsze zaistniałe w otwartej przestrzeni wzbogaciły się o wiele asocjacji.
Odczytać można było je jako elementy użyteczności i nieużyteczności kulturowej.
W odniesieniu zaś do Natury formy przybrały charakter żywych określonych
organizmów z jej środowiska.
Powierzchnie szkliwionych form zawarły w sobie świat mikro i makro ujawniając
wszechobecną zieloność z perspektywy człowieka i błękitność globu z perspektywy
kosmosu.
Zaistnienie realizacji rzeźbiarskiej w kontekście natury uzmysłowiło istotny fakt,
iż aktywność ludzka przepuszczona przez pryzmat wyobraźni twórczej jest ciągle
determinowana bezmiernym bogactwem form i kształtów Natury.



Danuta Mączak