W podziękowaniu Marcel Duchamp'owi za to, że w pewnym dniu powiedział koniec - przestał tworzyć, zaczął grać w szachy. Sam z wysokości pionka.
Filip Stanżewski uznał temat Apolla jako etap obowiązkowy w swoim rozwoju artystycznym. Stwierdził, że nie może ominąć tego tematu, jeśli zajmowali się nim rzeźbiarze szukając w mitycznym bogu piękna.
Dojrzałość osobowa, myślę, że nie tylko autora a pewnym momencie stawia brak granic pomiędzy wartościami; biało - czarne, piękne - przeciętne itp.
"Nie mając już wartości: czarno - białe nie mogę już Taki Być... jak byłem" - stwierdza Filip Stanżewski.
Prezentacja w galerii plenerowej to forma rzeźbiarska figury szachowej Laufra o wysokości ponad dwa metry, pomalowana w kolorze wojskowym moro i ustawiona na szachownicy przewróconej darni; zieleń - ziemia.
Kompozycja pola szachowego jest nie w pełni dopowiedziana naprzemiennie ustawionymi kadrami 1x1 m jako pola biało - czarne. W pewnym momencie ich brak, a w pewnym momencie wychodzą poza pole szachowe anektując przestrzeń. Kwadraty wyciętej i przewróconej darni mocno zakotwiczają się w ziemi, uzmysławiając nam, iż Ziemia stanowi dla człowieka arenę działań. Kwadraty te również zawierają w sobie reliefowy podział na szesnaście mniejszych pól, stanowiąc każdorazowo indywidualna charakterystykę zamkniętych obszarów (enklaw). Forma rzeźbiarska figury Laufra posadawiana została w przestrzeni braku pól na szachownicy i na pograniczu wyjścia w przestrzeń otwartą. Decyzja takiego ustawienia rzeźby stanowi o ambiwalentności zachodzących zjawisk i zdarzeń.
Ideę formy rzeźbiarskiej "Apollo" - (człowiek piękno wojna) poprzez ekspresję plenerową zinterpretować można jako globalne międzyludzkie zależności i relacje.
Gra - walka toczy się nie tylko na szachownicy świata, ale i w nas samych.
Udział Natury w kompozycji ekspozycyjnej stworzył fakt zaistnienia rzeź z jej dodatkowymi wyżej wspomnianymi konotacjami.
D. Mączak
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz