W przestrzeni Natury jednostkowe istnienie ludzkie wplecione jest w niekończący się pochód znikających pokoleń."jedno pokolenie przechodzi, drugie pokolenie przychodzi, a ziemia trwa niewzruszenie". (księga Koheleta 1.4).
Natura od zarania stanowiła inspirację do artystycznych wypowiedzi człowieka rejestrującego swój egzystencjalny byt(np. obrazy naskalne w jaskiniach Lascaux).
Śledząc sztukę na przestrzeni dziejów odnotować możemy odwieczne pytanie skąd i dokąd podążamy.
Człowiek motywowany tym filozoficznym pytaniem pozostawił i pozostawiać będzie konkretne ślady własnej, twórczej obecności.
Nigdy jednak jego świadomość nie zglebi do Końca odwiecznego rytmu i tchnienia wszechświata, w który jest wpisany.
Księga Koheleta 3.15 rozjaśnia nieco mroki tego pojmowania- "to co było, jest teraz, a to co będzie , już było".
Realizacja rzeźbiarska pt."Sztuka w przestrzeni Natury" zaistniała w Galerii Plenerowej Juliana w Zasutowie. Niepoznawalnego(nieznane przyjście, żywa obecność, nieznane odejście).
Realizacja uzmysławia również rodzaj zakotwiczenia naszej egzystencji w obszarze materii ziemi, duchowej przestrzeni nieba oraz linii horyzontu wyznaczającego miejsce naszego bytowania pomiędzy tymi przestrzeniami.
realizację rzeźbiarską stanowią trzy ażurowe formy drewniane 2-metrowej wielkości przypominającej konstrukcję huśtawki. Przez Górną poprzeczkę tych form przewieszone zostały za pomocą konopnych linek trzy oszklone ramy ( 50 x 70 cm.).
W jednej z ram umieszczony został mój własny portret na tle pejzażu z miejsca urodzenia Potrzymowo k/Gniezna.
Ów portret i pejzaż z drugiej połowy XX wieku przypomina portret Mony Lisy Leonarda da Vinci z XVI wieku.
Dwie pozostałe ramy na kolejnych formach wypełnia czysta szyba.
pozorna pustka w tych ramach mówi o niepoznawalnym "skąd i dokąd" a jednocześnie stanowi nierejestrowany kadr obecności natury i człowieka.
Rama zawierająca portret zaświadcza o realnej obecności "tu i teraz" i uzmysławia iż każdemu dany jest indywidualny czaso-przestrzenny zakres istnienia.
Ażurowe formy rzeźbiarskie przypominające dziecięce huśtawki wskazujące na biologiczną naturę człowieka- nieodłączną potrzebę zabawy. a rozhuśtane wiatrem ramy na formach stanowią analogię naszych zmagań "od-do"; od wschodu do zachodu słońca, od narodzin do śmierci, od bytu do niebytu.
Kompozycja form rzeźbiarskich zaaranżowana jest na planie trójkąta wpisanego w okrąg. Wynika tu wspólna zależność trójkąta przynależnego kulturze i okręgu przynależnego naturze.
Formy poprzez zabieg ażurowości skierowane są do do wnętrza i na zewnątrz przestrzeni co stwarza możliwość włączenia całej Natury w artystyczną opowieść o istnieniu ludzkim.
Danuta Mączak
Jak fajnie, że powstał ten blog!! Wreszcie :)
OdpowiedzUsuńk